Page 5 - 69013-skyla

Basic HTML Version

9
Έπνιξα το χαμόγελό μου και προσπάθησα να μη δείξω πόσο
πολύ την ήθελα, αλλά δεν ξέρω γιατί έκανα τον κόπο. Ήξερε να ερ-
μηνεύει την κάθε μου έκφραση.
«Βλέπω ότι βρήκες το μαγικό μηχάνημα που παίρνει ό,τι υ-
πάρχει στην οθόνη του υπολογιστή σου και το αποτυπώνει στο
χαρτί», φώναξε. «Με
μελάνι
Έχωσα το χέρι μου στην τσέπη του παντελονιού μου, έκανα
μερικά κέρματα να κουδουνίσουν κι ένιωσα μερικές σταγόνες αδρε-
ναλίνης να κυλάνε στις φλέβες μου καθώς άκουγα τον πειραχτικό
τόνο της φωνής της κι έβλεπα το προκλητικό της βάδισμα. «Να σου
πω, το υπέροχο αυτό μηχάνημα το είχα ανακαλύψει από την πρώτη
μου μέρα εδώ μέσα. Απλώς μου άρεσε που ηρεμούσε λίγο το μυα-
λό μου όταν σε ανάγκαζα να σηκώνεσαι και να βγαίνεις από το
γραφείο για να φέρεις τα έγγραφά μου.»
Με πλησίασε με αποφασιστικό βήμα. Χαμογελούσε πλατιά και
το βλέμμα της ήταν σκανταλιάρικο.
«Κάθαρμα...»
Γαμώτο, ναι. Έλα, ομορφούλα. Δέκα λεπτά στο δωματιάκι με
τους εκτυπωτές; Μια χαρά θα μπορούσα να σου πετάξω τα μάτια
έξω μέσα σ` αυτά τα δέκα λεπτά.
«Σε περιμένει εντατική γυμναστική απόψε...» ψιθύρισε καθώς,
προσπερνώντας με, με χτύπησε ελαφρά στον ώμο και απομακρύν-
θηκε στον διάδρομο χωρίς να ανακόψει το βήμα της.
Στύλωσα τα μάτια μου στον κώλο της που τον κουνούσε προ-
κλητικά και περίμενα να γυρίσει για να με βασανίσει λίγο ακόμα.
Δεν γύρισε.
Αυτό είναι; Αυτό είναι όλο; Ένα χτυπηματάκι στον
ώμο, μερικά προφορικά προκαταρκτικά κι ένα κούνημα του κώλου;
Ωστόσο… απόψε: η πρώτη βραδιά που θα περνούσαμε μόνοι
εδώ και κάτι εβδομάδες.