20
«Μπορούμε ίσως να αφήσουμε τη μικρή Λατρεία μας
στη γιαγιά της και να ξεκινήσουμε με μια έξοδο για φαγητό;
Και να συνεχίσουμε με ό,τι άλλο προκύψει;»
Με κοίταξε ξανά με μάτια διάπλατα. «Να ξαναπάμε
στο κλαμπ, για παράδειγμα;»
Την κοίταζα να κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό μας
κι ένιωσα να με κυριεύει ένα αίσθημα προστατευτικότητας
τόσο έντονο, που δεν ήμουν σίγουρος αν θα μπορούσα να
επιτρέψω σε κάποιους αγνώστους να τη δουν τόσο ευά-
λωτη, τόσο
ώριμη
.
«Αν αυτό θέλεις…» κατάφερα να πω.
Εκείνη έγνεψε καταφατικά και απάντησε ήρεμα στη δι-
στακτική ερώτησή μου. «Αυτό θέλω.»
__
Δίπλωσα το καροτσάκι και το έβαλα στην ντουλάπα του
χολ. Ύστερα έβγαλα την μπλούζα μου. Ο χειμώνας μέχρι
τώρα ήταν ήπιος, όμως βρισκόμασταν ακόμα στον Ιανου-
άριο και μόλις μπήκα στο ζεστό διαμέρισμα ένιωσα να α-
σφυκτιώ με τη μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα για να
μην παγώσω στο τζόκινγκ.
Έσκυψα και ξεκούμπωσα το φερμουάρ του πορτμπε-
μπέ. Σήκωσα το μωρό που ήταν κουκουλωμένο έως τα
αυτιά.
«Σ’ άρεσε, κοριτσάκι μου;» της ψιθύρισα και τη φίλησα
στο ροδαλό μάγουλό της. Το δέρμα της ήταν ζεστό και
μουσκεμένο από τα σάλια της. Όταν χαμογέλασε, τα πε-
λώρια καστανά μάτια της μισόκλεισαν όπως ακριβώς της
μητέρας της. «Ωραία δεν τρέξαμε;»
