14
29
30
31
Η Τίνα ρουθούνισε. Η αλήθεια είναι ότι είχα αφιερώσει
πολύ χρόνο σήμερα το πρωί για να ετοιμαστώ, όμως πραγμα-
τικά είχα ανάγκη να τονώσω την αυτοπεποίθησή μου.
Επειδή, όπως πολύ σωστά είχε παρατηρήσει η Τίνα, σήμε-
ρα ήταν Πέμπτη, η αγαπημένη μου μέρα της εβδομάδας.
Τις Πέμπτες τον έβλεπα.
Από πολλές απόψεις, οι Πέμπτες
δεν
δικαιολογούσαν έναν τό-
σο μεγάλο ενθουσιασμό. Εκείνη τη συγκεκριμένη Πέμπτη η λί-
στα με τις υποχρεώσεις μου περιλάμβανε κάποιες πολύ άχαρες
δουλειές, όπως το πότισμα του ταλαιπωρημένου μικρού φίκου
που η Λόλα είχε επιμείνει να μεταφέρω λαθραία στην απόστα-
ση των 9.000 χιλιομέτρων που χώριζε το Σαν Ντιέγκο από το
Λονδίνο, να πληκτρολογήσω μια προσφορά και να την ταχυ-
δρομήσω, καθώς και να βγάλω τα σκουπίδια της ανακύκλω-
σης στο πεζοδρόμιο. Χλιδάτη ζωή… Κάθε Πέμπτη όμως, καρφι-
τσωμένη ψηλά ψηλά στο Outlook, ήταν η συνάντηση της ομά-
δας των μηχανικών που αναφέρονταν στον Άντονι Σμιθ. Για
μία ώρα την εβδομάδα μπορούσα να απολαμβάνω απερίσπα-
στη τη θέα του Νάιαλ Στέλαρ, του αντιπροέδρου, διευθυντή
Πολεοδομικού Σχεδιασμού και, που να πάρει ο διάολος, Πιο
Σέξι Άντρα στον Πλανήτη.
Μακάρι να μπορούσα να τον προσθέσω κι αυτόν στη λί-
στα με τις υποχρεώσεις μου.
Μία ώρα υψηλής ακροαματικότητας κοντά στον Νάιαλ
Στέλαρ ήταν ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα.
Με ενδιέφεραν
όσα συνέβαιναν στην εταιρεία μας, και οι περισσότερες συζη-
τήσεις ανάμεσα στα υψηλόβαθμα στελέχη ήταν όντως συναρ-
