Page 13 - 69013-skyla

Basic HTML Version

17
στρέψω τα κουμπιά του πουκάμισου που είχε φορέσει για την πα-
ρουσίαση της διδακτορικής της διατριβής.
Επίσης ήθελα να το γευτώ αυτό. Να τη γευτώ.
«Μπένετ...»
«Μμμ...» Ξεκούμπωσα άλλο ένα κουμπί, πέρασα το δάχτυλό
μου πάνω από το βαθούλωμα στον λαιμό της. «Σ’ αγαπώ», είπε
στηρίζοντας τα χέρια της στο μπράτσο μου, με μάτια ορθάνοιχτα. Τα
χέρια μου δίστασαν, μου κόπηκε η ανάσα. «Αλλά… θα θυμώσεις με
αυτό που θα σου πω.»
Είχα κολλήσει στο σ’ αγαπώ. Το χαμόγελό μου ήταν λίγο αφη-
ρημένο. «Τι…; Ό,τι κι αν έχεις να μου πεις, σίγουρα δεν θα θυμώ-
σω.»
Τινάχτηκε και γύρισε να κοιτάξει το ρολόι στον τοίχο. Πρώτη
φορά σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στο διαμέρισμά της. Έκανα ένα
βήμα πίσω ξαφνιασμένος. Το διαμέρισμα δεν ήταν καθόλου όπως το
περίμενα.
Τα πάντα στη Χλόη ήταν πάντα άψογα, σικ, μοντέρνα. Το δια-
μέρισμά της όμως δεν είχε καμιά σχέση με αυτή την περιγραφή. Το
λίβινγκρουμ ήταν τακτοποιημένο, αλλά γεμάτο φθαρμένα έπιπλα και
πράγματα που θα δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι της ανήκαν. Όλα
ήταν σε τόνους του μπεζ και του καφέ· οι καναπέδες φαίνονταν άνε-
τοι, αλλά σαν να ήταν φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με τα λούτρινα
ζωάκια. Μια μικρή συλλογή από ξύλινες κουκουβάγιες ήταν στρι-
μωγμένη σ’ ένα ράφι δίπλα σε μια μικροσκοπική τηλεόραση και,
στην κουζίνα, το ρολόι που είχε κοιτάξει είχε μια μεγάλη χαμογελα-
στή μέλισσα στην όψη με τη λέξη «Χαμογέλα!» με κακόγουστα
γράμματα που θύμιζαν τσιχλόφουσκες.
«Δεν… το περίμενα έτσι.»