Page 8 - 69013-skyla

Basic HTML Version

12
–μπορούσα άραγε να κρατηθώ όσο χρειαζόταν ώστε να την αφήσω
να γυρίσει στο σπίτι και να ξεκουραστεί; Αν χρειαζόταν έναν υπνά-
κο, μπορούσα απλώς να καθίσω και να την περιμένω να ξυπνήσει,
έτσι δεν είναι; Θα μπορούσα να ξαπλώσω δίπλα της, να καθησυ-
χάσω τον εαυτό μου ότι ήταν στ’ αλήθεια εδώ και το κάναμε στ’ α-
λήθεια αυτό και απλ
ώς… τι; Ν’ αγγίξω τα μαλλιά της;
Γαμώ το κέρατό μου. Πάντα τόσο ελεεινός ήμουν;
Η Χλόη πέρασε την τσάντα με τον υπολογιστή της στον ώμο της
και η κίνησή της αυτή με επανέφερε στην πραγματικότητα. Όταν
όμως ανοιγόκλεισα τα μάτια για να εστιάσω καλύτερα, είδα ότι είχε
το βλέμμα καρφωμένο πέρα μακριά, προς το ποτάμι.
«Είσαι καλά;» ρώτησα, σκύβοντας για να την κοιτάξω στα μά-
τια.
Έγνεψε καταφατικά, με ένα μικρό τίναγμα, σαν να την είχαν
πιάσει στα πράσα. «Μια χαρά είμαι, απλώς λίγο κουρασμένη.»
«Τα ’χεις παίξει, ε;»
Το κουρασμένο χαμόγελό της που έδειχνε εξάντληση άγγιξε κά-
τι τρυφερό κάτω από τα πλευρά μου, αλλά ο τρόπος που έγλειψε τα
χείλη της προτού μιλήσει με άγγιξε αρκετά χαμηλότερα. «Είχα στε-
νοχωρηθεί γιατί νόμιζα ότι δεν θα σε έβλεπα σήμερα. Και σήμερα το
πρωί, σε όλη τη διαδρομή από το σπίτι σου έως εδώ σκεφτόμουν τι
περίεργο που ήταν το ότι θα έκανα την παρουσίασή μου χωρίς εσέ-
να ή τον Έλιοτ ή οποιονδήποτε άλλον από τη Ράιαν Μίντια. Κι ύστε-
ρα ήρθες και φυσικά με τσάντισες, αλλά με έκανες και να γελάσω…»
Έγειρε το κεφάλι και περιεργάστηκε το πρόσωπό μου. «Η πα-
ρουσίαση ήταν ακριβώς όπως την ήθελα, κι έπειτα οι προτάσεις για
δουλειά… κι εσύ. Μου είπες ότι μ’ αγαπάς. Είσαι εδώ.»
Άπλωσε το χέρι και με την παλάμη της πίεσε το στήθος μου.
Ήξερα ότι ένιωθε την καρδιά μου να σφυροκοπάει τον θώρακά μου.
«Η αδρεναλίνη μου έχει αρχίσει να πέφτει και τώρα απλώς…» Τρά-