Page 9 - 69013-skyla

Basic HTML Version

13
βηξε το χέρι της και το κούνησε μπροστά της προτού το αφήσει να
πέσει σαν άψυχο στο πλευρό της. «Δεν είμαι σίγουρη τι θα γίνει σή-
μερα το βράδυ.»
Δηλαδή τι θα μπορούσε να γίνει σήμερα το βράδυ; Μπορούσα
να της πω ακριβώς τι θα γινόταν. Θα κουβεντιάζαμε μέχρι να σκο-
τεινιάσει και μετά θα πηδιόμασταν μέχρι να φέξει. Άπλωσα το χέρι
και την αγκάλιασα από τους ώμους.
Χριστέ μου, τι ωραία αίσθηση.
«Αυτό άσ’ το σ’ εμένα. Θα σε πάω σπίτι με το αυτοκίνητο.»
Αυτή τη φορά κούνησε το κεφάλι αρνητικά, δείχνοντας ότι είχε
επιστρέψει στο παρόν. «Δεν με πειράζει αν πρέπει να γυρίσεις στο
γραφείο, μπορούμε –»
Έσμιξα τα φρύδια, καθώς απαντούσα απότομα. «Άσε τις βλα-
κείες τώρα. Η ώρα κοντεύει τέσσερις. Δεν πρόκειται να γυρίσω στο
γραφείο. Το αυτοκίνητό μου είναι εδώ κι εσύ θα μπεις μέσα!»
Το χαμόγελό της έγινε κάπως πιο στεγνό. «Μη μου παριστάνεις
το σκληρό καρύδι εμένα. Τώρα σίγουρα δεν θα έρθω μαζί σου.»
«Χλόη, δεν αστειεύομαι. Δεν πρόκειται να σ’ αφήσω από τα μά-
τια μου έως τα Χριστούγεννα.»
Σήκωσε τα μισόκλειστα μάτια της στον απογευματινό καλοκαι-
ριάτικο ήλιο. «Τα Χριστούγεννα; Κάπως διεστραμμένο μού ακούγε-
ται. Μα τι θα κάνεις, θα με κρατάς κλειδωμένη στο υπόγειο;»
«Αν δεν γουστάρεις, ίσως τελικά αυτή η σχέση να μην πάει και
πολύ μακριά», είπα με πειραχτική διάθεση.
Γέλασε αλλά δεν απάντησε. Εκείνα τα σκουροκάστανα μάτια της
με κοίταξαν επίμονα, σταθερά, αινιγματικά.
Είχα ξεσυνηθίσει αυτά τα παιχνίδια και δυσκολεύτηκα να κρύ-
ψω τον εκνευρισμό μου.
Έβαλα τα χέρια μου στους γοφούς της κι έσκυψα να της δώσω
ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. Γαμώτο, ήθελα κάτι παραπάνω. «Πάμε.
Ξέχνα το υπόγειο. Μόνο εμείς.»